[chrzescijanie] BŁĘDY TEOLOGII ZASTĄPIENIA

Pon, 4 Wrz 2006, 19:14:45 CEST

BŁĘDY TEOLOGII ZASTĄPIENIA

Być może słyszałeś już termin "teologia zastąpienia". Jednak jeżeli
chciałbyś go szukać w słowniku historii kościoła, to nie znajdziesz go w
spisie systematycznych badań. Teologia zastąpienia jest raczej doktrynalnym
nauczaniem, które powstało we wczesnym kościele. Stało się to urodzajną
glebą, na której wyrósł chrześcijański antysemityzm, który zaraził kościół
na prawie 1900 lat.

CO TO JEST TEOLOGIA ZASTĄPIENIA ?

Teologia zastąpienia została wprowadzona do kościoła wkrótce po tym, kiedy
przywództwo kościoła przeszło w ręce pogan. Jakie są założenia tej teologii?

1. Izrael ( Żydzi i ich ziemia) w Bożych planach został zastąpiony przez
kościół chrześcijański, aby był dalszą historyczną kontynuacją Izraela,
zarazem  go wykluczając.
2. Żydzi odtąd już nie są wybranym narodem i niczym nie różnią się od
Anglików, Hiszpanów czy Afrykańczyków.
3. Oprócz pokuty, nowego narodzenia i wcielenia do kościoła Żydzi nie mają
żadnej przyszłości, nadziei ani żadnego powołania w Bożym planie.
4. Od czasu zesłania Ducha Świętego w dzień Zielonych Świąt (Dz. Ap. 2)
termin "Izrael" odnosi się tylko i wyłącznie do kościoła.
5. Obietnice, przymierza i błogosławieństwa dane Izraelowi w Biblii zostały
od nich zabrane i oddane dla kościoła. Natomiast Żydzi podlegają ciągłemu
przekleństwu w wyniku odrzucenia Chrystusa.

JAKIE SĄ ARGUMENTY ZWOLENNIKÓW TEOLOGII ZASTĄPIENIA ?

1. Dla zwolenników teologii zastąpienia każdy, kto wierzy w Chrystusa jest
synem Abrahama. Synostwo według nich ukazuje Galacjan 3,29: " A jeśli
jesteście Chrystusowi, tedy jesteście potomkami Abrahama, dziedzicami według
obietnicy."  Synostwo Abrahamowe należy więc rozumieć wyłącznie w sferze
duchowej, a nie fizycznej.
Tymczasem werset z Listu apostoła Pawła do Galacjan wcale nie odłącza  Żydów
od ich przymierza, obietnic i błogosławieństwa, jako naturalnego nasienia
Abrahama. Ten werset dołącza nas wierzących pogan do Bożego planu, który już
zawarł z Izraelem.

2. Obietnica ziemi dana niegdyś Abrahamowi była tylko "początkiem", ponieważ
rzeczywistą ziemią obiecaną jest cały świat. Dla poparcia takiego pojmowania
rzeczy zwolennicy teologii zastąpienia wysuwają z Listu apostoła Pawła do
Rzymian 4,13 :
" Albowiem nie na podstawie zakonu była dana obietnica Abrahamowi bądź jego
potomstwu, że ma być dziedzicem świata, lecz na podstawie usprawiedliwienia
z wiary." Na tej podstawie stwierdzają, że to kościół odziedziczy świat, a
nie Izrael, gdyż dziedzictwo nad światem nie zostało dane Abrahamowi na
podstawie prawa, lecz na podstawie wiary.
Używanie tego wersetu dla poparcia tego argumentu z gruntu jest
bezpodstawne, gdyż nigdzie nie ma tutaj mowy o wyłączeniu spod tej obietnicy
naturalnych potomków Abrahama.

3. Naród Izraela był tylko nasieniem przyszłego kościoła, który po powstaniu
inkorporował w swoje szeregi ludzi z wszystkich narodów - Malachiasza 1,11:
" Gdyż od wschodu słońca aż do jego zachodu wielkie jest moje imię wśród
narodów na wszystkich miejscach spala się kadzidła i składa się czyste
ofiary na cześć mojego imienia, bo moje imię jest wielkie wśród narodów -
mówi Pan Zastępów."
Werset ten nie dość, że nie popiera tego argumentu, to wspaniale pokazuje,
że Żydzi i Izrael spełnił jedno z swoich wielkich powołań, aby być "
światłem wśród narodów," gdyż imię Boga rozeszło się po całej ziemi.
Sugerowanie, że Bóg zakończył swe dzieło z Izraelem byłoby zaprzeczeniem
wspomnianego wersetu.

4. Jezus miał nauczać, że Żydzi stracili swoje duchowe przywileje, które
miały być oddane innemu ludowi Mat 21, 43: " Dlatego powiadam wam, że
Królestwo Boże zostanie wam zabrane, a dane narodowi, który będzie wydawał
jego owoce. "
Tymczasem w tym wersecie Jezus mówi o duchowych przywódcach i faryzeuszach,
którzy zawiedli jako przywódcy narodu. Werset ten nie mówi o narodzie jako
całości.

5. Prawdziwym Żydem jest ten, kto narodził się z Ducha, nie zależnie od tego
czy jest nim cieleśnie czy nie. Rzymian 2,28-29 : " Albowiem nie ten jest
Żydem, który jest nim na zewnątrz, i nie to jest obrzezanie, które jest
widoczne na ciele, ale ten jest Żydem, który jest nim wewnętrznie, i to jest
obrzezanie, które jest obrzezaniem serca, w duchu, a nie według litery; taki
ma chwałę nie u ludzi, lecz u Boga."
Ten argument również nie popiera tezy, że kościół zastąpił Izrael, a raczej
wzmacnia to, co zostało powiedziane w pismach hebrajskich ( Starym
Testamencie). Daje to duchowe kwalifikacje zarówno dla Żydów, jak i dla
każdego, kto zdecyduje się iść za Bogiem Izraela.

6. Paweł pokazuje, że kościół jest tym samym drzewem oliwnym, którym niegdyś
był Izrael. To teraz Kościół stał się prawdziwym drzewem oliwnym. Z tego
powodu to Żydzi muszą zostać wszczepieni do drzewa oliwnego, którym jest
kościół. Rzymian 11, 17-23: " Jeśli zaś niektóre z gałęzi zostały odłamane,
a ty, będąc gałązką z dzikiego drzewa oliwnego, zostałeś na ich miejsce
wszczepiony i stałeś się uczestnikiem korzenia i tłuszczu oliwnego, to nie
wynoś się nad gałęzie; a jeśli się chełpisz, to pamiętaj, że nie ty dźwigasz
korzeń, lecz korzeń ciebie. Powiesz tedy: Odłamane zostały gałęzie, abym ja
był wszczepiony. Słusznie! Odłamane zostały z powodu niewiary, ty zaś trwasz
dzięki wierze; nie wzbijaj się w pychę, ale się strzeż. Jeśli bowiem Bóg nie
oszczędził gałęzi naturalnych, nie oszczędzi też ciebie. Zważ tedy na
dobrotliwość i surowość Bożą - surowość dla tych, którzy upadli, a
dobrotliwość Bożą względem ciebie, o ile wytrwasz w dobroci, bo inaczej i ty
będziesz odcięty. Ale i oni, jeżeli nie będą trwali w niewierze, zostaną
wszczepieni, gdyż Bóg ma moc wszczepić ich ponownie."
Ten argument jest najbardziej oburzający, ponieważ to właśnie te wersety
pokazują bardzo wyraźnie, że to my - poganie, jako dzikie gałązki zostaliśmy
zaszczepieni do drzewa oliwnego, zakorzenionego w Mesjaszu Izraela (Ef.
2,12) i nakarmione przez tłuszcz oliwny, który reprezentują Ducha Świętego,
dając życie dla Żydów (naturalnych gałęzi). Do nas Słowo zwraca się, abyśmy
pamiętali, że to nie my dźwigamy korzeń, lecz korzeń dźwiga nas. Kościół
nigdy nie był drzewem oliwnym. To my, jako poganie zostaliśmy zaszczepieni
do drzewa oliwnego - Izraela, który znalazł się w Bożym planie już 2000 lat
przed nami.

7. Wszystkie obietnice, które odnosiły się do Izraela w Starym Testamencie,
jeżeli historycznie nie wypełniły się przed przyjściem Jezusa Chrystusa, to
są one teraz własnością chrześcijańskiego Kościoła. Obietnice te nie powinny
być interpretowane dosłownie, ale w wymiarze duchowym i symbolicznym, w
związku z tym odniesienie do Izraela, Jerozolimy, Syjonu i Świątyni tak
naprawdę należy odnosić do Kościoła (II Koryntian1,20). Na podstawie tego
tekstu zwolennicy teologii zastąpienia dowodzą, że Stary testament powinien
być rozumiany figuratywnie, a nie dosłownie.
Jednakże w tym samym nauczającym liście apostoła Pawła jasno widzimy, że
nowotestamentowe odniesienia do Izraela należą do Izraela, a nie do
Kościoła. Właśnie dla tego żadna z obietnic biblijnych odnosząca się do
Izraela i Żydów nie może być odczytywana w sposób symboliczny, ani też nie
może być przypisywana wyłącznie Kościołowi. Obietnice i przymierza są
dosłowne i wiele z nich zawartych jest na wieki, a my chrześcijanie możemy w
nich uczestniczyć i traktować je jako część naszego odrodzenia, co nie
upoważnia nas do wykluczania Izraela. Nowy Testament wielokrotnie mówi nam
na temat relacji Izraela i Kościoła ( Rzymian 4,16; 11,17; 15,27; Efezjan
2,13). My, jako chrześcijanie nie możemy być uzurpatorami odwiecznego
przymierza Boga z Izraelem, ani też nie możemy stawiać się na miejscu
fizycznego Izraela. Powinniśmy raczej cieszyć się z bycia współuczestnikami
tych samych obietnic (Rzymian 11,29).

Jaka była postawa pierwszych ojców kościoła  wobec Izraela i jak przejawiała
się w Kościele?

Spójrzmy na pierwsze cztery stulecia chrześcijaństwa, które niestety
zapisało się wielką nienawiścią wobec Żydów, co sprzeciwiało się jasnej
nauce Nowego Testamentu.
W pierwszym stuleciu naszej ery Kościół złączony był z swoimi żydowskimi
korzeniami. Nie było zamiarem Jezusa, aby kierować Kościół na jakąkolwiek
inną drogę, dlatego, że sam Pan Jezus posiadał żydowskie korzenie i Jego
nauczanie doskonale współistniało z pismami hebrajskimi. Jasno wyraził to w
Ewangelii Mateusza 5,17-18: "Nie mniemajcie, że przyszedłem rozwiązać zakon
albo proroków; nie przyszedłem rozwiązać, lecz wypełnić. Bo zaprawdę
powiadam wam: Dopóki nie przeminie niebo i ziemia, ani jedna jota, ani jedna
kreska nie przeminie z zakonu, aż wszystko to się stanie"
Przed pierwszym powstaniem żydowskim w 66 roku naszej ery, chrześcijaństwo
traktowane było jako sekta w łonie judaizmu na równi z Esenczykami. Rozdział
pomiędzy judaizmem a chrześcijaństwem rozpoczął się w wyniku różnic
społecznych i religijnych. Według Davida Rauscha  było kilka ważnych
powodów:

1. Rzymskie wtargnięcie na teren Judei oraz rozprzestrzenienie się i szeroka
akceptacja chrześcijaństwa przez pogan w znacznym stopniu skomplikowały
historię żydowskiego chrześcijaństwa.
2. Rzymskie wojny przeciwko Żydom nie tylko zniszczyły Świątynię i
Jerozolimę, ale również zlikwidowały pozycję Jerozolimy, jako ośrodka
chrześcijaństwa w świecie grecko-rzymskim.
3. Szybka akceptacja chrześcijaństwa wśród pogan doprowadziła do konfliktu
pomiędzy Kościołem a Synagogą. Podróże misyjne przyniosły chrześcijaństwo do
świata pogańskiego i liczebny wzrost  nie żydowskich wierzących ostatecznie
rozłączył chrześcijaństwo od jego żydowskich korzeni. Wielu nie żydowskich
chrześcijan zinterpretowało zniszczenie Jerozolimy i Świątyni jako znak, że
Bóg porzucił judaizm i dał wolność dla pogan, aby rozwijali własną
chrześcijańską teologię pozbawioną wpływów Jerozolimy. Po drugim powstaniu
żydowskim w latach 133 - 135 naszej ery autorytet wśród chrześcijan
przesunął się od żydowsko-chrześcijańskich przywódców do liderów wywodzących
się tylko z pogan. Odtąd Jerozolima straciła swoją wagę na rzecz nowych
ośrodków chrześcijaństwa takich, jak: Aleksandria, Rzym oraz Antiochia.
Prawidłowe zrozumienie tych przeobrażeń w łonie wczesnego chrześcijaństwa
jest bardzo ważne, gdyż to pozwala nam zrozumieć, jaki był powód
antyżydowskiej retoryki wczesnych ojców Kościoła, co ostatecznie odcięło
chrześcijaństwo od jego żydowskich korzeni.
Od kiedy kościół rozszerzył swoje wpływy w granicach Cesarstwa Rzymskiego, a
jego członkami stawało się coraz więcej nie-Żydów, wtedy grecka i rzymska
myśl i filozofia coraz bardziej przekradała się do kościoła i zupełnie go
zniekształciła. Stało się to przyczyną wielu późniejszych herezji, w których
Kościół tkwi jeszcze do dnia dzisiejszego.
Tak więc przepaść pomiędzy chrześcijaństwem, a judaizmem stawała się coraz
większa. W pierwszych wiekach Kościoła judaizm w Cesarstwie Rzymskim
traktowany był jako "religio licita" - religia zalegalizowana przez
Cesarstwo, natomiast chrześcijaństwo, jako nowa religia była nielegalna.
Konsekwencją tego były prześladowania chrześcijan, co stało się powodem
animozji w stosunku do Żydów, którzy uniknęli prześladowania. W późniejszym
czasie, kiedy chrześcijaństwo stało się religią panującą, zaczęto tworzyć
antyżydowskie ustawodawstwo w  nieuzasadnionej zemście przeciwko Żydom.
Antagonizm wczesnych chrześcijan wobec Żydów uwidocznił się w pismach
wczesnych ojców kościoła:
Justyn Męczennik wyniesiony w chrześcijańskiej Europie do rangi symbolu w
160 roku naszej ery w wypowiedzi na temat Żydów powiedział: " Pisma Święte
nie są wasze, lecz nasze.".
Ireneusz, biskup Lyonu w 177 roku naszej ery powiedział: " Żydzi są
wydziedziczeni spod łaski Boga.".
Tertulian, żyjący w latach 160 - 230 naszej ery w swojej rozprawie naukowej
"Przeciwko Żydom" napisał, że Bóg  odrzucił Żydów, a w to miejsce przyjął
chrześcijan.
W początkach czwartego stulecia naszej ery Euzebiusz napisał, że obietnice
Pism Hebrajskich nie były dla Żydów tylko dla chrześcijan, natomiast
wszystkie przekleństwa zawarte w tych pismach odnoszą się tylko do Żydów.
Dalej argumentował, że Kościół jest kontynuacją Starego Testamentu i
judaizmu. Wczesny Kościół zdeklarował się, aby  być prawdziwym Izraelem, aby
stosownie do Ducha być spadkobiercą wszystkich obietnic. Ojcowie kościoła w
ten sposób dyskredytowali fizyczny Izrael, aby udowodnić, że Bóg przesunął
swoją miłość z Żydów na chrześcijan.
Początek czwartego stulecia naszej ery zdominowany został przez "tryumfalizm
Kościoła" nad "Zwyciężonym Izraelem". W 306 roku Konstantyn Wielki stał się
pierwszym chrześcijańskim imperatorem Rzymu. Na początku swojego panowania
miał on pluralistyczne zamiary i przyznał Żydom i chrześcijanom te same
prawa religijne. Jednak w 313 roku edykt mediolański rozpoczął proces
dominacji chrześcijaństwa. Ukoronowaniem tego procesu było ogłoszenie
chrześcijaństwa oficjalną religią imperium. Tym samym Konstantyn zakazał
funkcjonowania wszystkich innych religii, w tym i judaizmu. Zasygnalizowało
to koniec prześladowania chrześcijan, ale dało początek prześladowaniu
Żydów.
Już w 305 roku w Hiszpanii wydano dekrety zakazujące wspólnych kontaktów
Żydów i chrześcijan. Zakazano również spożywania wspólnych posiłków,
uczestniczenia we wspólnych szabatach oraz mieszania małżeństw pomiędzy
Żydami i chrześcijanami.
Imperialny Rzym w 313 roku wydał Edykt Mediolański, który uprzywilejował
chrześcijaństwo oraz wyłączył spod prawa synagogi. W miarę rozszerzania się
chrześcijaństwa powstawały dalsze ograniczenia dla Żydów:

- cofnięto wszelkie przywileje dla Żydów ( również te nadane w
starożytności)
- zniesiono jurysdykcję rabiniczną nad Żydami
- prozelityzm na judaizm karano śmiercią
- Żydzi nie mogli piastować stanowisk wojskowych i cywilnych

Te i inne ograniczenia potwierdzane były przez synody kościelne w przeciągu
tysiąca lat.
W 321 roku Konstantyn wydaje dekret o zakazie wszelkich prac w "zaszczytnym
dniu słońca". Zmieniając tym samym Szabat na niedzielę jako dzień święty dla
chrześcijan. Tym samym jeszcze bardziej pogłębił różnice pomiędzy
chrześcijanami i Żydami. Sobór w Nicei w 325 roku ostatecznie zatwierdził
niedzielę jako "święty dzień odpoczynku dla chrześcijan", chociaż długo po
tym fakcie toczyły się spory czy jest to zgodne z Pismem Świętym.
Po roku 321 naszej ery pisma ojców kościoła stawały się coraz bardziej
agresywne w stosunku do społeczności żydowskich, które rozsiane były po
całym ówczesnym chrześcijańskim świecie.
Hilary z Poitiers żyjący w latach 291 - 371 napisał " Żydzi są ludem
przewrotnym i wyklętym przez Boga na zawsze."
Grzegorz z Nysy zmarły w 394 roku w serii swoich antyżydowskich kazań
napisał: " Żydzi są wylęgiem żmij, nienawidzący dobroci. "
Święty Hieronim żyjący w latach 347 - 407 tak opisuje Żydów: " . węże
noszące na sobie obraz Judasza, ich psalmy i modlitwy są jak ryczenie
 osłów.".
Pod koniec czwartego stulecia, biskup Antiochii Jan Chryzostom (Złotousty),
wielki mówca, napisał serię ośmiu kazań przeciw Żydom, ponieważ widział, jak
chrześcijanie utrzymują dobre kontakty z Żydami, a nawet respektują ich
święta i chciał to jak najszybciej powstrzymać. W swoim wysiłku, aby
przywrócić chrześcijan do czegoś, co określił jako "prawdziwa wiara"
wykrzykiwał, że ".synagoga to dom publiczny, jest niczym innym jak teatrem i
norą złodziei oraz mieszkaniem dzikich zwierząt. Żaden Żyd nie wielbi Boga.
Żydzi to notoryczni mordercy, których posiadł szatan, a ich rozpusta i
opilstwo sprawia, że ich zwyczaje podobne są do świń . "
Teraz wyraźnie widzimy, że chrześcijanin chcący trzymać się swego duchowego
dziedzictwa lub poganin, który pragnął uczyć się korzeni chrześcijaństwa
był w bardzo trudnej sytuacji. Jan Chryzostom chciał jeszcze bardziej
oddzielić Żydów i chrześcijan. W swojej czwartej antyżydowskiej rozmowie
napisał: " Powiedziałem dość przeciwko tym, którzy mówią, że są po naszej
stronie, ale garną się do żydowskich zwyczajów i obrządków . to jest przeciw
Żydom, którzy chcą wciągnąć ich do tego. Żydzi są porzuceni przez Boga, a
poprzez zabójstwo Boga nie ma już dla nich ani łaski, ani możliwości pokuty"
.
Jan Chryzostom znany był ze swoich płomiennych antyżydowskich kazań, nie
godnych chrześcijanina i rażąco antysemickich. Jan Chryzostom wniósł
niechlubny wkład do historii chrześcijańskiego antysemityzmu, uważając Żydów
za winnych zabójstwa Chrystusa.
W piątym stuleciu naszej ery zaczęto zastanawiać się dlaczego Żydzi skoro są
przeklęci przez Boga nadal istnieją? Sprawę wyjaśniał Augustyn w swoim
"Kazaniu  Przeciw Żydom". Zapewniał on, że: "Chociaż Żydzi zostali skazani
przez Boga na najbardziej surową karę za zabójstwo Chrystusa, to jednak
Boska opatrzność nadal ich utrzymuje, aby wraz ze swymi Pismami służyli jako
świadkowie prawdziwości chrześcijaństwa oraz tryumfu Kościoła nad Synagogą".
Żydzi według Augustyna mieli być "Ludem Świadków" oraz niewolnikami i
służącymi zawsze upokarzanymi.
Władcy świeccy Cesarstwa Rzymskiego uważali Żydów jako "servi camerae" i
utrzymywali ich jako niewolników - bibliotekarzy, aby dbali o Pisma
hebrajskie. Żydzi wykorzystywani byli jako ci, od których pożyczano
pieniądze na lichwę, a ponieważ proceder ten był zakazany wśród
chrześcijan - szybko spopularyzował się wśród Żydów.
Tak więc w średniowieczu ideologiczny arsenał chrześcijańskiego
antysemityzmu zdobył sobie solidne podstawy. Uwidaczniało się to w
rozmaitych ustawach i nakazach w ramach kościoła. Podczas tego okresu
jadowita judeofobia głównie ograniczona była do kleru, który zawsze próbował
utrzymać swoje "stadko" daleko od Żydów. Jednakże w późniejszym czasie to
zwykli ludzie oraz rosnąca klasa średnia stali się głównym źródłem
antysemickiej działalności.
Efekty antyżydowskiego nauczania uwidoczniły się wkrótce w krucjatach
krzyżowców, oskarżeniach o profanacje hostii i mord rytualny. Zmuszano Żydów
do noszenia specjalnych wyróżniających ich od innych " znaków hańby".
Rozpoczęły się pogromy bardzo często zakończone ekspulsjami Żydów z ich
dotychczasowych siedzib. Zaczęto wydzielać dla nich specjalne getta,
niszczono im synagogi, palono ich księgi. I wszystko to działo się w
"chrześcijańskiej Europie", nie mówiąc już o apogeum prześladowań w czasie
Holokaustu.
Gdyby Kościół od początku jasno zrozumiał swoje wszczepienie do szlachetnego
Drzewa Oliwnego, wtedy tragiczna historia chrześcijańskiego antysemityzmu
nigdy nie miałaby miejsca. Błędy teologii zastąpienia są jak rak w Kościele,
który nie tylko spowodował wykrzywienie Biblijnego nauczania w stosunku do
Żydów i Izraela, ale przerobił wielu w instrumenty nienawiści w imieniu
Boga.

CZY NOWY TESTAMENT JEST ANTYSEMICKI?
CZY KOŚCIÓŁ POWINIEN TRAKTOWAĆ ŻYDÓW Z POGARDĄ?

Absolutnie NIE !
Chociaż Nowy Testament był używany w tym celu przez antysemitów, nawet w
obrębie Kościoła, to autorzy Nowego Testamentu byli Żydami i dlatego ich
argumenty, chociaż czasami są krytyczne, to zawsze jest to dyskusja wewnątrz
społeczności żydowskiej i nie dotyczyła ona szerszego ogółu. Nawet, jeżeli
krytyka była szorstka, to skierowana była do poszczególnych grup (sekt),
które wprowadzały odmienne nauki, a nigdy nie odnosiła się do całej
społeczności żydowskiej. Za przykład może posłużyć wypowiedź Jeszuy, który
krytykował Faryzeuszów, tym niemniej jednak Jeszua powiedział:  " Wszystko
więc, cokolwiek by wam powiedzieli, czyńcie i zachowujcie, ale według
uczynków ich nie postępujcie. " Jeszua uznał ich autorytet, jako nauczycieli
prawa Mojżeszowego, ale nie popierał ich i krytykował dlatego, że świadectwo
ich życia oraz praktyczne uczynki były zaprzeczeniem ich nauczania.
Z nauczania Nowego Testamentu jasno wynika, że Kościół powinien z miłością i
szacunkiem odnosić się do Żydów.
W Liście do Efezjan 2,11 - 18 powiedziane jest, że wszystko to możliwe jest
" przez krew Mesjasza". My poganie staliśmy się bliscy społeczności
Izraelskiej, przymierzom i nadziei danej Izraelowi.
W Liście do Rzymian 11,11 - 12 i 25 powiedziane jest, ażeby nie mieć zbyt
wysokiego mniemania o sobie, ponieważ " zatwardziałość przyszła na część
Izraela." Wiersz 26 mówi, że w końcu " będzie zbawiony cały Izrael, ponieważ
dary i powołania Boże dla Izraela i Żydów są NIEODWOŁALNE. (wiersz 29). Tak
więc relacje Boga z Izraelem są WIECZNE.
My, jako wierzący z pogan powinniśmy wiedzieć, że Żydzi są umiłowani przez
Boga ze względu na patriarchów. Rzymian 11,28 mówi: "Co do ewangelii, są oni
nieprzyjaciółmi Bożymi dla waszego dobra, lecz co do wybrania, są
umiłowanymi ze względu na praojców."  Są oni wybranym ludem, który spełnił
Boże powołanie zanosząc światu dobrą nowinę o Mesjaszu.
Naród Izraelski został wybrany do:

1. Posłuszeństwa Jego Słowu i aby być "światłem dla narodów"

2. Słuchania Słowa Boga i zapisania go w Biblii

3. Przyniesienia na świat Mesjasza

Żydzi spełnili swoją rolę poprzez obietnicę daną światu przez Abrahama,
mówiąca że " w tobie będą błogosławione wszystkie narody ziemi " ( I M
12,3 ).
Izrael miał być światłem dla narodów i chociaż w tym względzie upadał, to i
tak Bóg zademonstrował poprzez nich swoją chwałę i potęgę na ziemi.
Żydzi zostali też powołani do tego, aby słyszeć Słowo Boże i zapisać go dla
innych i dzięki temu możemy mieć Biblię.
Zostali też powołani do tego, aby przez nich Mesjasz w ciele mógł przyjść na
świat, który narodził się, pełnił swoją służbę, zmarł, powstał z martwych,
wstąpił do nieba i przyjdzie do Żydów i na Ziemię Izraela oraz do
Jerozolimy.
Bóg zawarł z Izraelem i Żydami wieczne przymierze, które wiele razy
potwierdził w Swoim Słowie. Bóg byłby kłamcą, gdyby nie spełnił swoich
obietnic, zapisanych w Jego Słowie, ale doskonale wiemy, że tak nie jest.
Wiemy też, że Bóg spełnił i jeszcze spełni wszystkie obietnice wobec swojego
ludu. To właśnie jest naszą gwarancją, że spełni je również dla Kościoła.
"Tak mówi Pan, który ustanowił słońce, by świeciło w dzień, który wyznaczył
księżyc i gwiazdy, by świeciły w nocy, który wzburza morze tak, że szumią
jego fale, Pan Zastępów jego imię: Jeżeli by te prawa miały się zachwiać
przede mną  - mówi Pan - to i ród Izraela przestałby być ludem przede mną po
wszystkie dni. Tak mówi Pan: Jak nie mogą być zmierzone niebiosa w górze i
zbadane fundamenty ziemi w dole, tak i ja nie odrzucę całego potomstwa
Izraela mimo wszystko, co uczynili - mówi Pan." Jeremiasza 31,35 - 37

Czy Żydzi i Izrael w Nowym Testamencie posiadają ciągle aktualne przymierze?

Biblia bardzo jasno wyraża się na ten temat:

1. Izrael to Żydzi, a nie poganie "Izraelitów, do których należy synostwo i
chwała, i przymierza, i nadanie zakonu, i służba Boża, i obietnice. ."
Rzymian 9,4
2. Do Izraelitów ciągle należy synostwo, chwała, przymierza, nadanie prawa,
społeczność i obietnice ( Rzymian 9,4 )
3. Dary i powołanie Boże dla Izraela są NIEODWOŁALNE "Nieodwołalne są bowiem
dary i powołanie Boże."  Rzymian 11,29
4. Jest 77 odniesień do Izraela w Nowym Testamencie, ale żadne z nich nie
odnosi się do Kościoła. Jeżeli spróbowałbyś słowo "Izrael" zastąpić słowem
"Kościół", to brzmiało by to bezsensownie, a niejednokrotnie zmieniałoby
cały kontekst i znaczenie danego fragmentu. Jednym z przykładów jest List do
Rzymian 10,1: "Bracia! Pragnienie serca mego i modlitwa zanoszona do Boga
zmierzają ku zbawieniu Izraela." Jeżeli w tym fragmencie zastąpiłbyś Izrael
Kościołem, to czyż kościół potrzebowałby zbawienia ? Podobnie jest z innymi
fragmentami.
5. W Psalmie 105 siedmiokrotnie wymienione są Boże obietnice ziemi Kanaan
dla Abrahama. Jest to obietnica wieczna, tak jak zawarte to zostało w
6. I M 12,1 - 3.
7. W Księdze Jeremiasza 31,35 - 37 powiedziane jest o wiecznej naturze i
obietnicach Bożych dla Żydów i Izraela. Obietnice te są tak pewne, jak blask
słońca, które świeci w dzień oraz księżyca i gwiazd, które świecą w nocy.
8. Proroctwa dotyczące czasów ostatecznych, które mówią o powrocie potomków
Jakuba do swej ziemi ( Izraela ) i o ich odnowieniu w przytłaczającej
większości wypełniły i wypełnia na naszych oczach w przeciągu ostatnich 120
lat. Zobacz fragmenty: Izajasza 11,11 - 12, 43,5 - 6, 49,22 - 23, 60,9 - 11,
Ezechiela 35,1, 36 oraz  37,1 - 14, Jeremiasza 16,14 - 16
9. Jeszua oraz Ewangelia NAJPIERW posłane były do Żydów, a potem do Greków.
( Rzymian 2,8 - 9; Mateusza 10,5 - 7 oraz 15,24 ). List do Galacjan 3,28
mówi: " Nie masz Żyda ani Greka. ". Fragment ten mówi o tym, że wszyscy
przed Bogiem jesteśmy jednakowi, ponieważ wszyscy jesteśmy grzesznikami,
uratowanymi dzięki łasce Bożej oraz dziełu Golgoty. Niemniej jednak nasze
role na ziemi są zupełnie odmienne, na przykład mężczyźni i kobiety, matki i
ojcowie, mężowie i żony, itd. Każdy ma odmienną, indywidualną rolę,
przeznaczoną mu przez Boga. Podobnie rola Żydów i pogan jest zupełnie inna.

JAKA JEST ROLA KOŚCIOŁA ?

1. " .na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go ".
( Mateusza 16,18b )Kościół zbudowany jest między innymi na świadectwie i
nauczaniu apostołów, w tym i Piotra, który był Żydem. Efezjan 1,11 - 14
pokazuje, że Izrael i Żydzi zostali wybrani, a poganie zostali do nich
dołączeni.

2. Kościół jest związany z Izraelem, uczestnicząc w jego przymierzu,
obietnicach i w nadziei. Jako Kościół nigdy nie zostaliśmy powołani do tego,
aby zająć miejsce Izraela. Nasz stosunek do tego narodu zawsze powinien
wyrażać: nasze "wczepienie do szlachetnego drzewa oliwnego" (Rzymian 11,17),
"będących blisko przez krew Chrystusową" (Efezjan 2,13), potomkowie Abrahama
przez wiarę (Rzymian 4,16), jako adoptowani synowie (Galacjan 3,29).

3. Kościół powołany jest do świata, aby głosić Ewangelię wszystkim narodom i
czynić ich uczniami (Mateusza 28,19 - 20). Zostaliśmy powołani, aby kochać
Pana, naszego Boga z całego serca, umysłu, duszy i siły oraz kochać
bliźniego, jak siebie samego. ( Marka 20,30 - 31).

4. Dla Żydów zostaliśmy powołani, aby pokazać im Bożą miłość " ze względu na
praojców" ( Rzymian 11,28). Gdyby nie oni, nie mielibyśmy Słowa Bożego oraz
Zbawiciela, który był Żydem z Izraela. Powinniśmy pokazać im Boże
miłosierdzie (Rzymian 11,31). Mamy również usłużyć im naszymi dobrami
materialnymi
( Rzymian 15,27). Mamy modlić się o Żydów i Izrael (Psalm 122,6). Powinniśmy
być "stróżami na murach", aby móc być dla nich ochroną (Izajasza 62,6 - 7).
Powinniśmy pomóc im w ich powrocie (aliji) do Ziemi Izraela oraz w odnowie
Syjonu ( Izajasza 60,9 - 11; Jeremiasza 16,14 - 16; Izajasza 49,22 - 23).

5. Według Listu do Rzymian rozdział 11, 17 - 18 to nie my dźwigamy korzeń,
ale korzeń nas. W związku z tym nie powinniśmy być pyszni i aroganccy w
stosunku do ludu Bożego przymierza - Żydów.

CO DZIEJE SIĘ KIEDY KOŚCIÓŁ ZASTĘPUJE IZRAEL ?

1. Kościół staje się arogancki i egocentryczny
2. Okazuje pychę i sprzeciw w stosunku do Izraela
3. Dewaluuje rolę Izraela i twierdzi, że nie posiada on żadnego znaczenia w
Bożym planie
4. Postawa taka kończy się antysemityzmem w słowie i czynie
5. Bez miejsca dla Izraela i Żydów Kościół nie jest w stanie zrozumieć
proroctw Biblijnych, szczególnie tych, które posiadają swoje spełnienie we
współczesnym Izraelu
6. Wiele nowotestamentowych fragmentów nie ma żadnego sensu, kiedy Kościół
próbuje zastąpić Izrael
7. Kościół traci zrozumienie hebrajskich Pism Starego Testamentu. Wielu
chrześcijan chwali się, że żyje według Nowego Testamentu, tak jak pierwszy
Kościół w Dziejach Apostolskich. Jednakże Biblią pierwszego Kościoła wcale
nie był Nowy Testament, który został skodyfikowany dopiero w czwartym wieku
po Chrystusie. Biblią pierwszego Kościoła była Biblia Hebrajska ( Stary
Testament)
8. Kościół traci hebrajski kontekst Nowego Testamentu, który jeszcze więcej
uczy nas na temat Jeszuy i jak być Jego lepszymi uczniami.
9. Kościół traci możliwość uczestniczenia w odwiecznym Bożym planie i
proroctwach związanych z Izraelem, Kościołem i współczesnym światem.

CO DZIEJE SIĘ KIEDY KOŚCÓŁ WIĄŻE SIĘ Z IZRAELEM  ?

1. Kościół zajmuje właściwą pozycję w odkupieńczym planie Bożym dla świata,
doceniając Bożą kontynuację przymierzy i Jego miłość do Izraela i Żydów.
2. Kościół dostrzega Boży plan zbawienia od Księgi Genezis aż do Księgi
Objawienia, jako kontynuujący się proces, a nie jako pojedyncze migawki
wyrwane z kontekstu.
3. Kościół okazuje miłość i szacunek dla Boga i Ludu Jego przymierza.
4. Kościół docenia Stary i Nowy Testament, jako natchniony i mający
znaczenie dla niego dzisiaj.
5. Biblijne proroctwa nabierają sensu współcześnie w związku z Bożym planem
dla Izraela.
6. Stajemy się lepszymi uczniami Jeszuy, doceniając żydowskie korzenie,
które wypełniają definicje, pojęcia, słowa oraz zdarzenia w Nowym
Testamencie.
Dlaczego? Wielu żydowskich pisarzy Nowego Testamentu nie wyjaśnia wszystkich
szczegółów. Nie mieli oni takiej potrzeby, gdyż były już wyjaśnione w Starym
Testamencie. Na samym początku Kościół rozumiał to bardzo jasne dla niego
przesłanie. Nie jest jeszcze za późno, aby zmienić nasze drogi i odnowić
właściwe stosunki z Żydami i Izraelem. Chwała Bogu za to, że jest On Bogiem
litości, wybawienia i drugiej szansy.

Szalom z Jerozolimy,

Clarence H. Wagner

Artykuł z www.smkoszalin.chs.pl/artykuly.htm